Duszpasterstwo

Duszpasterstwo w naszej wspólnocie jest wyrazem powołania Bożego i służby ludziom. Wierzymy, że Kościół jest ciałem Chrystusa, w którym każdy członek ma swoje miejsce i zadanie, ale niektórzy są szczególnie powołani do publicznego głoszenia Ewangelii, sprawowania sakramentów i prowadzenia wspólnoty.

W Wolnej Wspólnocie Ewangelickiej wyróżniamy trzy stopnie służby: diakon, prezbiter i biskup.

Diakon

Diakon pełni służbę w obszarze pomocy, opieki duszpasterskiej, modlitwy i głoszenia Słowa Bożego. To osoba, która musi posiadać solidną wiedzę biblijną i teologiczną, aby móc wspierać wspólnotę w jej duchowym i praktycznym życiu. Diakon jest często „mostem” między Kościołem a potrzebującymi – działa zarówno w sferze duchowej, jak i w wymiarze służby bliźniemu.

Prezbiter

Prezbiter (inaczej starszy zboru lub pastor) odpowiada za kierowanie zborem, sprawowanie sakramentów, głoszenie Ewangelii i troskę o duchowy rozwój wiernych. Aby zostać prezbiterem, konieczne jest ukończenie co najmniej licencjatu z teologii ewangelickiej lub ewangelikalnej. Prezbiter prowadzi wiernych w wierze, stoi na straży nauki i dba o to, aby życie wspólnoty było zgodne z przesłaniem Pisma Świętego.

Biskup

Biskup jest pasterzem pasterzy – sprawuje nadzór nad prezbiterami i diakonami, dba o jedność Kościoła, czystość nauki i wierność Ewangelii. Biskup jest także znakiem jedności całej Wspólnoty oraz duchowym opiekunem wszystkich zborów.

Ordynacja

Diakoni i prezbiterzy są ordynowani przez wspólnotę kościelną – nie jest to jedynie formalny akt, ale duchowe wydarzenie, w którym wspólnota rozpoznaje powołanie danej osoby i w modlitwie powierza ją Bogu. Ordynacja potwierdza, że dana osoba jest posłana do służby w imieniu całego Kościoła.

Sukcesja apostolska – sukcesja wiary

Wolna Wspólnota Ewangelicka rozumie sukcesję apostolską nie jako nieprzerwane przekazywanie urzędu biskupiego przez nałożenie rąk, lecz przede wszystkim jako wierność nauce apostolskiej.

Wierzymy, że prawdziwa ciągłość Kościoła polega na trwaniu w wierze przekazanej przez apostołów i zapisywanej w Piśmie Świętym (por. Dz 2,42; 2 Tm 1,13–14). Sukcesja wiary oznacza, że każdy duszpasterz jest powołany, by nauczać i żyć zgodnie z Ewangelią Jezusa Chrystusa – tą samą, którą głosili pierwsi świadkowie Zmartwychwstania.

Dlatego w naszym rozumieniu to nie sam łańcuch historycznych święceń czyni kogoś następcą apostołów, lecz wierność temu samemu przesłaniu i prowadzenie wiernych w duchu tej nauki. Jeśli Kościół zachowuje prawdę Ewangelii, trwa w modlitwie i w sakramentach, jest w rzeczywistej sukcesji apostolskiej – bez względu na instytucjonalne struktury.

Cel duszpasterstwa

Cała nasza struktura duszpasterstwa – od diakona po biskupa – ma jeden wspólny cel: prowadzić ludzi do Chrystusa, pomagać im wzrastać w wierze i wspierać ich w codziennym życiu zgodnym z Ewangelią. Służba duchownych jest nie tyle urzędem, co powołaniem do miłości, prawdy i ofiarnej troski o Kościół Boży.