Choć dziś coraz mniej osób zajmuje się rolnictwem, korzenie Święta Dziękczynienia sięgają czasów, gdy człowiek był bezpośrednio zależny od plonów pola, ogrodu i pracy zbiorowej. Boża troska objawiała się w obfitych żniwach, ale także w porze suchych lat — wtedy modlitwa i dziękczynienie stawały się szczególnie ważne.
W Ewangelii i Starym Testamencie znajdziemy wiele obrazów plonów, zbierania, ogrodu, drzew owocowych — one pomagają nam uświadomić, że bardzo wiele zależy od natury, od Bożego błogosławieństwa i naszego szacunku dla ziemi.
Najczęściej Święto Dziękczynienia przypada w pierwszą niedzielę października. To również moment podsumowania żniw — zakończenia okresu zbiorów, plonów i prac polowych.
Dekoracje świątyni: często ołtarze są udekorowane plonami — zbożem, owocami, warzywami. To wyraz wdzięczności za to, co ziemia wydała, ale też uznanie, że nie wszystko zależy od człowieka.
Modlitwa dziękczynna: w liturgii znajdują miejsce słowa wdzięczności za codzienny chleb („nasz chleb powszedni daj nam dzisiaj”) oraz modlitwy za tych, którzy cierpią głód lub mają trudności w zdobyciu pożywienia.
Działania solidarne: wiele gmin łączy Święto Dziękczynienia z akcjami charytatywnymi, zbiórkami żywności lub wsparcia dla potrzebujących – bo wdzięczność wiąże się z dzieleniem się.
Święto to nabiera dzisiaj także wymiaru ekologicznego i społecznego:
Świadomość, że Boża stworzenie potrzebuje naszej troski — dziękczynienie nie może być tylko słowem, ale także odpowiedzialnym stylem życia: ochrona środowiska, zrównoważone rolnictwo, unikanie marnotrawstwa.
Globalna perspektywa — pamiętamy, że nie wszyscy mają równy dostęp do pożywienia; modlitwa i działania uwrażliwiają na sytuację ludzi w ubogich krajach. Święto Dziękczynienia skłania do refleksji nad sprawiedliwością i solidarnością.
Jak można świętować Święto Dziękczynienia w naszej parafii?
Liturgia – włączyć dziękczynienie za plony regionalne, modlitwy za rolników, za tych, którzy pracują na roli — ale także za tych, którzy mają trudności z zapewnieniem sobie podstawowego pożywienia.
Dekoracje i symbole – zachęcić parafian do przyniesienia owoców, płodów rolnych, chlebów, drobnych warzyw, ziół do wystroju kościoła; może wspólne udekorowanie.
Edukacja – w kazaniach i spotkaniach parafialnych mówić o naszym stosunku do natury, do stworzenia Bożego, o tym, jak możemy działać, by chronić środowisko.
Solidarność – organizować zbiórki żywności, wsparcia dla ubogich, współpracować z organizacjami diakonijnymi; dzielić się z tymi, którzy mają mniej.
Zaangażowanie dzieci i młodzieży – poprzez piosenki, modlitwy dziecięce, prace plastyczne, pokazy gdzie biorą się produkty, które jemy codziennie. To pomaga budować wdzięczność i świadomość.
7 A Pan, twój Bóg, wprowadzi cię do ziemi pięknej, gdzie potoki wód, źródła i strumienie wypływają w dolinie i na górze, 8 do ziemi pszenicy, jęczmienia, winorośli, figowców i drzew granatu, do ziemi drzew oliwkowych, oleju i miodu, 9 do ziemi, w której bez ograniczeń będziesz jadł chleb i gdzie niczego ci nie zabraknie; do ziemi, której kamienie są żelazne, a z jej gór będziesz wydobywał miedź. 10 Najesz się, nasycisz i będziesz błogosławił Pana, twego Boga, za tę piękną ziemię, którą tobie daje. 11 Strzeż się więc, żebyś nie zapomniał Pana, twego Boga, zaniedbując Jego przykazania, nakazy i ustawy, które dziś ci nadaję. 12 Gdy się najesz i będziesz syty, zbudujesz piękne domy i w nich zamieszkasz, 13 bydło i owce ci się rozmnożą i będziesz miał wiele srebra i złota, i wszystkiego będziesz miał w obfitości, 14 wtedy niech się nie wynosi twoje serce i nie zapominaj Pana, twego Boga, który wyprowadził cię z ziemi egipskiej, z domu niewoli, 15 i prowadził cię przez tę wielką i straszną pustynię, pełną wężów, żmij i skorpionów, przez suchą ziemię, na której nie ma wody. Wyprowadził ci wodę ze skały krzemiennej, 16 i karmił cię na pustyni manną, której nie znali wasi ojcowie, aby cię nauczyć pokory i doświadczyć, a w przyszłości wyświadczyć ci dobro. 17 Abyś nie myślał w swoim sercu: Moja moc i siła ręki zdobyła mi to bogactwo. 18 Pamiętaj o Panu, twoim Bogu, gdyż On daje tobie moc, do zdobycia bogactwa, by umocnić swoje przymierze, które poprzysiągł twoim ojcom, jak to jest dzisiaj.
(Pwt 8, 7–18 | BE)6 Tak zaś, kto skąpo sieje, skąpo też będzie zbierał, a kto hojnie sieje, hojnie też będzie zbierał. 7 Każdy niech tak postąpi, jak w sercu zdecydował, bez żalu i nie pod przymusem, radosnego dawcę bowiem miłuje Bóg. 8 Bóg natomiast ma moc dać wam obficie wszelką łaskę, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, obfitowali we wszelkie dobre dzieła, 9 jak jest napisane:
Rozrzucił, dał ubogim,
Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
10 Ten zaś, który dostarcza nasienie siewcy, dostarczy i chleba na pokarm, i wasze ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. 11 We wszystkim ubogacani, bądźcie pełni wszelkiej hojności, która sprawia, że z naszego powodu dziękuje się Bogu. 12 Istotnie służba w tej świętej sprawie nie tylko zaradza niedostatkom świętych, lecz obfituje także przez liczne dziękczynienia składane Bogu. 13 Dzięki próbie, jaką stanowi ta służba, wielbią Boga z powodu waszego posłuszeństwa w wyznawaniu Ewangelii Chrystusa oraz hojności daru względem nich i względem wszystkich. 14 A w swych modlitwach za was dają wyraz przywiązaniu do was z powodu przeogromnej łaski Bożej, którą otrzymaliście. 15 Bogu niech będą dzięki za Jego nieoceniony dar.
1Gdy znowu zebrał się wielki tłum i niemieli co jeść, zawołał do siebie uczniów i powiedział do nich: 2 Żal Mi tych ludzi, bo już od trzech dni są ze Mną i nie mają nic do jedzenia. 3 Jeśli oddalę ich głodnych do domów, zasłabną w drodze, gdyż niektórzy z nich przyszli z daleka. 4 Lecz uczniowie odpowiedzieli: Jak na takim odludziu ktoś może nakarmić ich chlebem? 5 Zapytał ich jednak: Ile macie chlebów? Oni oznajmili: Siedem. 6 Wtedy polecił wszystkim usiąść na ziemi, wziął siedem chlebów, zmówił modlitwę dziękczynną, połamał je i dawał swoim uczniom, aby rozdawali. I rozdali je ludziom. 7 Mieli też kilka rybek, które również pobłogosławił i kazał rozdać. 8 Jedli i nasycili się, a pozostałych okruchów zebrali siedem dużych koszy. 9 Było zaś tam około czterech tysięcy ludzi. Następnie ich odesłał.
(Mk 8, 1–9)Święto Dziękczynienia za Żniwa to nie tylko święto plonów i natury — to święto serca: wdzięczności za Bożą łaskę, za to, że mamy pokarm, dach, wspólnotę. To wezwanie, by nie traktować tych darów jako oczywistości, ale cieszyć się nimi, dzielić się nimi i troszczyć się o Boże stworzenie – zarówno lokalnie, jak i globalnie.
Niech to Święto będzie dla nas czasem odnowy: wdzięczności, pokory i działania.